Śnieżyca wiosenna (Leucoium vernum) to jedna z najwcześniej kwitnących roślin. Pierwsze liście i kwiaty mogą pojawiać się, gdy jeszcze leży pokrywa śnieżna. Kwiaty są pachnące, dzwonkowate o białych działkach z żółtozieloną plamką pod szczytem. Śnieżyca bywa mylona ze śnieżyczką przebiśnieg, która zaktwita nieco wcześniej i kwiaty ma nie tak okazałe jak śnieżyca, choć równie piękne.

Fot. Porównianie śnieżyczki przebiśnieg (po lewej stronie) i śnieżycy wiosennej (po prawej) w białej ramce LP #naturalnie. Autor zdjęć: Paweł Mrowiński

Śnieżyca wiosenna w latach 1946–2014 znajdowała się pod ochroną ścisłą. Od roku 2014 znajduje się pod ochroną częściową. Jednak jest narażona na wyginięcie z powodu masowego zrywania.

W stanie dzikim śnieżyce rosną w środkowej i południowej Europie (poza obszarem śródziemnomorskim). W Polsce można je spotkać przede wszystkim w Sudetach i Karpatach Wschodnich, ale także na Nizinie Śląskiej, w południowej Wielkopolsce i na Łużycach - chociaż znacznie rzadziej.

Obszar Natura 2000 "Lubski Łęg Śnieżycowy" to niezwykle ciekawy przyrodniczo, zwarty kompleks łęgów i grądów usytuowany nad rzeką Lubszą, przylegający od wschodu do miasta Lubsko. Lasy liściaste zajmują tu 95% terenu. W części wschodniej występują duże, zwarte płaty śnieżycy wiosennej.

Śnieżyce wiosenne razem z niezwykłymi sosnami oraz rybołowami, są symbolami przyrodniczymi naszych lubskich lasów.

Nie tylko cieszą oczy, ale są także źródłem leków, zawierają bowiem trujące (w większych dawkach) substancje: leukoinę i galantaminę, które w mniejszych dawkach mają działanie lecznicze. Stosowane są obecnie w wielu lekarstwach m.in. w leczeniu choroby Alzheimera, czy przy poprawie pamięci u osób zdrowych.