W łęgu nad Lubszą zakwitły śnieżyce wiosenne, zwiastując rychłe nadejście wiosny.

Śnieżyca wiosenna (Leucoium vernum) to jedna z najwcześniej kwitnących roślin. Pierwsze liście i kwiaty mogą pojawiać się, gdy jeszcze leży pokrywa śnieżna. Kwiaty są pachnące, dzwonkowate o białych działkach z żółtozieloną plamką pod szczytem.

Śnieżyca wiosenna w latach 1946–2014 znajdowała się pod ochroną ścisłą. Od roku 2014 znajduje się pod ochroną częściową. Jednak jest narażona na wyginięcie z powodu masowego zrywania.

W stanie dzikim śnieżyce rośną w środkowej i południowej Europie (poza obszarem śródziemnomorskim). W Polsce można ją spotkać przede wszystkim w Sudetach i Karpatach Wschodnich, ale także na Nizinie Śląskiej, w południowej Wielkopolsce i na Łużycach - chociaż znacznie rzadziej.

Śnieżyce wiosenne najwcześniej zakwitają na zachodzie Polski. Można je już podziwiać na obszarze Natura 2000 "Lubski Łęg Śnieżycowy", na terenie Nadleśnictwa Lubsko.

Lubski Łęg Śnieżycowy to niezwykle ciekawy przyrodniczo, zwarty kompleks łęgów i grądów usytuowany nad rzeką Lubszą, przylegający od wschodu do miasta Lubsko. Lasy liściaste zajmują tu 95% terenu. W części wschodniej występują duże, zwarte płaty śnieżycy wiosennej.

Te piękne rośliny, razem z niezwykłymi sosnami oraz rybołowami, są symbolami przyrodniczymi naszych lubskich lasów.

Nie tylko cieszą oczy, ale są także źródłem leków, zawierają bowiem trujące (w większych dawkach) substancje: leukoinę i galantaminę, które w mniejszych dawkach mają działanie lecznicze. Stosowane są obecnie w wielu lekarstwach m.in. w leczeniu choroby Alzheimera, czy przy poprawie pamięci u osób zdrowych.