Asset Publisher
Park krajobrazowy "Łuk Mużakowa"
Duży Staw w leśnictwie Tuplice. fot. Paweł Mrowiński
Łabędź niemy. Fot. Paweł Mrowiński
Kozioł (samiec sarny). Fot. Paweł Mrowiński
Opis wydmy nad Dużym Stawem
Duży Staw na terenie PK Łuk Mużakowa, 07.08.2016 r., fot. Paweł Mrowiński
Duży Staw na terenie PK Łuk Mużakowa, 07.08.2016 r., fot. Paweł Mrowiński
Aleja dębów nad Dużym Stawem, 07.08.2016 r., fot. Paweł Mrowiński
Wydma nad Dużym Stawem - tablica informacyjna, 07.08.2016 r., fot. Paweł Mrowiński
Park krajobrazowy jest to obszar poddany ochronie ze względu na wyjątkowe wartości środowiska przyrodniczego oraz wysokie walory historyczne i kulturowe. Celem jego tworzenia jest zachowanie, popularyzacja i upowszechnianie tych wartości w warunkach racjonalnego gospodarowania.
Na terenie Nadleśnictwa Lubsko, w jego południowo-zachodniej części, znajduje się fragment Parku Krajobrazowego "Łuk Mużakowa" o powierzchni 3.164 ha.
„Łuk Mużakowa" jest jedynym w Polsce geoparkiem, który należy do Sieci Geoparków Europejskich oraz Sieci Geoparków Światowych.
Znajduje się tu Duży Staw, mający duże znaczenie dla ptactwa wodnego. Nad Dużym Stawem bytują m.in.: bąk, rybołów, bielik, gągoł, kania ruda. W okolicach Tuplic położone jest izolowane pasmo wzniesień, które stanowi pozostałość starszej moreny* od głównego jej wału - położonego w południowej części obszaru.
*Morena – materiał skalny transportowany lub osadzony przez lodowiec lub lądolód.
Północna część PK "Łuk Mużakowa" leży na terenie Nadleśnictwa Lubsko
Park Krajobrazowy „Łuk Mużakowa" utworzono w 2001 roku. Jest to jeden z najmłodszych parków krajobrazowych w Polsce. Siedziba parku znajduje się w Łęknicy. Obszar parku liczy 18 200 ha i należy do południowej części Niziny Wielkopolskiej. Jest to region Wysoczyzny Żarskiej obejmujący swym zasięgiem subregiony: Równinę Lubską, Obniżenie Łukomskie oraz Pagórki Trzebielskie. W krajobrazie wyraźnie zaznaczają się doliny rzeczne – Nysy Łużyckiej i Bobru.
Główną ideą utworzenia Parku Krajobrazowego „Łuk Mużakowa" było objęcie w całości ochroną:
- Łuku Mużakowa leżącego po polskiej stronie granicy,
- złożonego systemu fragmentu doliny Nysy Łużyckiej.
Łuk Mużakowski to wał wzniesień w kształcie podkowy otwartej w kierunku północnym. Ten bardzo ciekawy twór geomorfologiczny, który powstał podczas najstarszego zlodowacenia południowo-polskiego, leży na granicy Polski, Brandenburgii i Saksonii. Według badań niemieckich geologów, jest to jeden z największych wałów moreny czołowej na świecie.
Łuk ma długość ok. 47 km, a szerokość 3-4 km. Kulminacje w obrębie łuku sięgają 182,8 m n.p.m. na północ od Czapli Nowych (po stronie niemieckiej – 184,0 m. n.p.m. pod Dobern). Nysa przebijając się przez Łuk w okolicach Łęknicy – Bad Muskau dzieli wał na dwa jednakowej wielkości skrzydła. Mimo, iż jest to obszar staroglacjalny, występuje silne zróżnicowanie urzeźbienia.
Teren ten od wieków zamieszkiwali Łużyczanie i Serbowie Łużyccy. Pozostawili tu wiele pamiątek. Węgiel brunatny wydobywano już od 1840 roku w małych kopalniach. Istniało tu ich ok. 60., które pozostawiły po sobie bogato urozmaicony krajobraz z zagłębieniami wypełniającymi się wodą tzw. „pojezierze antropogeniczne". Tereny pokopalniane ulegają powolnej sukcesji.
Flora roślin naczyniowych jest bardzo bogata. Do szczególnie interesujących należą te rośliny, które osiągają tu wschodnią granicę zasięgu – m.in. selery węzłobaldachowe (Apium nodiflorum) – jedyne stanowisko w Polsce.
Na „pojezierzu antropogenicznym" stwierdzono występowanie wielu gatunków płazów i gadów, w tym żółwia błotnego. Bogata jest fauna ptaków (146 gatunków, w tym: bąk, rybołów i bielik). Na terenie parku występują 22 gatunki ssaków objętych w Polsce ochroną prawną, m.in. wilk i wydra.
Podczas 38. Sesji Ogólnej UNESCO w 2015 r. zatwierdzono utworzenie oznaczenia dla geoparków należących do europejskiej i światowej sieci takich obiektów. Oznacza to, że geoparki mogą posługiwać się specjalnym logo z symbolem UNESCO.