Wydawca treści Wydawca treści

Park krajobrazowy "Łuk Mużakowa"

30.12.2016 | Ilona Mrowińska

Park krajobrazowy jest to obszar poddany ochronie ze względu na wyjątkowe wartości środowiska przyrodniczego oraz wysokie walory historyczne i kulturowe. Celem jego tworzenia jest zachowanie, popularyzacja i upowszechnianie tych wartości w warunkach racjonalnego gospodarowania.

Na terenie Nadleśnictwa Lubsko, w jego południowo-zachodniej części, znajduje się fragment Parku Krajobrazowego "Łuk Mużakowa" o powierzchni 3.164 ha. 
„Łuk Mużakowa" jest jedynym w Polsce geoparkiem, który należy do Sieci Geoparków Europejskich oraz Sieci Geoparków Światowych. 
 
 
Znajduje się tu Duży Staw, mający duże znaczenie dla ptactwa wodnego. Nad Dużym Stawem bytują m.in.: bąk, rybołów, bielik, gągoł, kania ruda. W okolicach Tuplic położone jest izolowane pasmo wzniesień, które stanowi pozostałość starszej moreny* od głównego jej wału - położonego w południowej części obszaru.
 
*Morena – materiał skalny transportowany lub osadzony przez lodowiec lub lądolód.
 
Północna część PK "Łuk Mużakowa" leży na terenie Nadleśnictwa Lubsko
 
 
Park Krajobrazowy „Łuk Mużakowa" utworzono w 2001 roku. Jest to jeden z najmłodszych parków krajobrazowych w Polsce. Siedziba parku znajduje się w Łęknicy. Obszar parku liczy 18 200 ha i należy do południowej części Niziny Wielkopolskiej. Jest to region Wysoczyzny Żarskiej obejmujący swym zasięgiem subregiony: Równinę Lubską, Obniżenie Łukomskie oraz Pagórki Trzebielskie. W krajobrazie wyraźnie zaznaczają się doliny rzeczne – Nysy Łużyckiej i Bobru. 
Główną ideą utworzenia Parku Krajobrazowego „Łuk Mużakowa" było objęcie w całości ochroną:
  • Łuku Mużakowa leżącego po polskiej stronie granicy,
  • złożonego systemu fragmentu doliny Nysy Łużyckiej.
Łuk Mużakowski to wał wzniesień w kształcie podkowy otwartej w kierunku północnym. Ten bardzo ciekawy twór geomorfologiczny, który powstał podczas najstarszego zlodowacenia południowo-polskiego, leży na granicy Polski, Brandenburgii i Saksonii. Według badań niemieckich geologów, jest to jeden z największych wałów moreny czołowej na świecie. 
Łuk ma długość ok. 47 km, a szerokość 3-4 km. Kulminacje w obrębie łuku sięgają 182,8 m n.p.m. na północ od Czapli Nowych (po stronie niemieckiej – 184,0 m. n.p.m. pod Dobern). Nysa przebijając się przez Łuk w okolicach Łęknicy – Bad Muskau dzieli wał na dwa jednakowej wielkości skrzydła. Mimo, iż jest to obszar staroglacjalny, występuje silne zróżnicowanie urzeźbienia. 
 
Teren ten od wieków zamieszkiwali Łużyczanie i Serbowie Łużyccy. Pozostawili tu wiele pamiątek. Węgiel brunatny wydobywano już od 1840 roku w małych kopalniach. Istniało tu ich ok. 60., które pozostawiły po sobie bogato urozmaicony krajobraz z zagłębieniami wypełniającymi się wodą tzw. „pojezierze antropogeniczne". Tereny pokopalniane ulegają powolnej sukcesji. 
 
Flora roślin naczyniowych jest bardzo bogata. Do szczególnie interesujących należą te rośliny, które osiągają tu wschodnią granicę zasięgu – m.in. selery węzłobaldachowe (Apium nodiflorum) – jedyne stanowisko w Polsce. 
 
Na „pojezierzu antropogenicznym" stwierdzono występowanie wielu gatunków płazów i gadów, w tym żółwia błotnego. Bogata jest fauna ptaków (146 gatunków, w tym: bąk, rybołów i bielik). Na terenie parku występują 22 gatunki ssaków objętych w Polsce ochroną prawną, m.in. wilk i wydra. 
 
 
Podczas 38. Sesji Ogólnej UNESCO w 2015 r. zatwierdzono utworzenie oznaczenia dla geoparków należących do europejskiej i światowej sieci takich obiektów. Oznacza to, że geoparki mogą posługiwać się specjalnym logo z symbolem UNESCO.
 
Zobacz »