Rezerwat "Mierkowskie Suche Bory" wyróżniają odsłonięte wydmy śródlądowe zbudowane z polodowcowych piasków.

Najwyższym wzniesieniem okolicy jest Białogóra o wysokości 86,5 m n.p.m., będąca wspaniałym punktem widokowym. Pozostałe wały wydmowe biegną na wysokości 70-75 m n.p.m.

Zróżnicowanie zbiorowisk roślinnych jest tu niewielkie. Szczyty wydm zajmują ubogie murawy szczotlichowe, z trawą – szczotlichą siwą oraz obfitym występowaniem mchów i porostów. Największą powierzchnię zajmują suche bory chrobotkowe z bardzo skąpym runem. W obniżeniach międzywydmowych większe powierzchnie zajmują bory świeże, ze znacznym udziałem borówek, a miejscami bory wilgotne.

Na terenie rezerwatu znaleziono 26 gatunków roślin naczyniowych. Najliczniej reprezentowane są trawy i rodzina roślin złożonych. Stwierdzony na terenie rezerwatu aster ożota – Aster linosyris (L.) Bernh. należy do zagrożonych i ginących w Wielkopolsce i na Pomorzu.

Z drzew występują: sosna pospolita, jałowiec pospolity, brzoza brodawkowata, dąb szypułkowy i robinia akacjowa.

W rezerwacie stwierdzono obecność prawie 60 gatunków porostów, w tym 35 gatunków naziemnych.

Spośród porostów naziemnych rezerwatu do najcenniejszych należą rzadkie w kraju: karlinka brodawkowata Pycnochtelia papillaria, chrobotek rozetkowy Cladonia pocillum, chróścik pasterski Stereocaulon paschale i chróścik orzęsiony S. tomentosum." Chróścik orzęsiony jest gatunkiem zagrożonym i umieszczonym na krajowej Czerwonej Liście Porostów.

Fauna rezerwatu jest stosunkowo uboga ze względu na małe zróżnicowanie siedlisk. Stwierdzono tu zaledwie 20 lęgowych gatunków ptaków, 3 gatunki płazów, 3 gatunki gadów, 4 gatunki ssaków. Gatunkami charakterystycznymi są następujące ptaki: lerka, świergotek polny, lelek i sikora sosnówka.

Na omawianym terenie stwierdzono jednak rzadkie i zagrożone gatunki zwierząt na terenie Polski Zachodniej i całego kraju. Spośród owadów są to: motyl – rusałka żałobnik oraz gatunek specjalnej troski: borodziej próchnik z rodziny kózkowatych. Chrząszcz ten występuje w miejscach silnie nasłonecznionych, na pniakach i pniach starszych drzew iglastych, zwłaszcza sosen.

Wśród kręgowców za gatunki specjalnej troski, występujące na terenie rezerwatu, uznać można lelka, świergotka polnego oraz ropuchę paskówkę.

Data i akt prawny obejmujący rezerwat ochroną: Rozporządzenie Nr 20 Wojewody Lubuskiego z dnia 20 kwietnia 2006 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (Dz.Urz. Woj. Lub. Nr 31 poz. 649)

Zgodnie z Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 22 listopada 2018 r. powierzchnia rezerwatu została powiększona z 131,40 ha do 194,63 ha.

O pracach nad powiększeniem rezerwatu pisaliśmy wcześniej tutaj.

Aktualne zarządzenie